Gra w piłkę ręczną

Piłka ręczna to gra w piłkę, będąca połączeniem cech koszykówki i piłki nożnej oraz gry ręką i trafiania piłką do bramki przeciwnika.
Piłka ręczna wywodzi się z Danii i stała się oficjalnym sportem XI Igrzysk Olimpijskich w 1936 roku, zanim przerwała ją wojna.W 1938 roku w Niemczech odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn.13 lipca 1957 roku w Jugosławii odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Kobiet.Na XX Igrzyskach Olimpijskich w 1972 roku piłka ręczna ponownie została włączona do igrzysk olimpijskich.W 1982 r. podczas 9. Igrzysk w New Delhi po raz pierwszy piłka ręczna stała się oficjalnym sportem.

Piłka ręczna jest skrótem od sportu piłki ręcznej lub gry w piłkę ręczną;Odnosi się również do piłki używanej w piłce ręcznej, ale tutaj reprezentuje tę pierwszą.Standardowy mecz piłki ręcznej składa się z siedmiu zawodników z każdej drużyny, w tym sześciu zawodników regularnych i jednego bramkarza, grających przeciwko sobie na boisku o długości 40 metrów i szerokości 20 metrów.Celem gry jest próba wprowadzenia piłki ręcznej do bramki przeciwnika, za każdą bramkę zdobywany jest 1 punkt, a po zakończeniu gry zwycięzcą jest drużyna z największą liczbą punktów.

Mecze piłki ręcznej wymagają oficjalnej zgody Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej i znaku uznania.Logo IWF jest kolorowe, ma wysokość 3,5 cm i ma napis OFFICIALBALL.Napis jest wykonany w alfabecie łacińskim, a czcionka ma wysokość 1 cm.
W olimpijskiej piłce ręcznej mężczyzn przyjmuje się piłkę nr 3 o obwodzie 58–60 cm i wadze 425–475 gramów;W piłce ręcznej kobiet przyjmuje się piłkę nr 2 o obwodzie 54–56 cm i wadze 325–400 gramów.