Tenis stołowy (angielski: ping-pong), znany również na Tajwanie jako bilard (tj. „tenis stołowy” (angielski: w skrócie tenis stołowy), po kantońsku potocznie nazywany falą ping-ponga, to gra, w którą grają dwie lub więcej osób. w wielu częściach świata czterech graczy uderza małą rakietą (to znaczy kijem do ping-ponga) lekką piłkę w tę i z powrotem w stół lub uderza kijem do tenisa stołowego piłeczkę do tenisa stołowego. przeciwko sobie. Można grać w pojedynkę lub w deblu, obie strony uderzają się nawzajem, dopóki jedna nie będzie w stanie oddać piłki, a druga z łatwością zdobędzie bramkę. Sporty rakietowe obejmują tenis stołowy, badminton i tenis.

Sport ten powstał w wiktoriańskiej Anglii jako poobiedna gra towarzyska dla klas wyższych.Pierwotnie znany jako „tenis stołowy”, obecnie znany jest również jako „tenis kryty” (tenis kryty). Tenis stołowy rozkwitł w Europie i Azji na początku XX wieku.Międzynarodowy Turniej Tenisa Stołowego Invitational odbył się w Berlinie w Niemczech w 1926 roku i w tym samym czasie powstała Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego.Pierwsze Mistrzostwa Świata w tenisie stołowym otworzyły nowy rozdział w historii tenisa stołowego i położyły podwaliny pod przyszłe mistrzostwa świata.Mistrzostwa Świata w tenisie stołowym odbywały się raz w roku od 1926 do 1939 roku. ITTF zdecydowała się oddzielić zawody indywidualne i drużynowe, począwszy od 47. Mistrzostw Świata w tenisie stołowym w 2003 roku. Rakiety do tenisa stołowego, piłki do gry i zasady gry zmieniły się dramatycznie w ciągu lat. Oryginalna rakieta była lekko przetworzoną drewnianą deską, później pokryto ją owczą skórą.Później Europejczycy pokryli rakietę cząstkami gumy.Rakieta z grubą gąbką została wynaleziona przez Japończyków na początku lat pięćdziesiątych.

Latem 1988 roku tenis stołowy po raz pierwszy został oficjalnie uznany za dyscyplinę olimpijską.